De flora en fauna van het Podocarpus National Park in het Andesgebergte in het zuiden van Ecuador is overweldigend. Meren en veertig meter hoge bomen. Jaguars en brilberen. Honderden vogel- en vlindersoorten.
Als je 's ochtends vroeg je houten hutje uitstapt is het al een kabaal van jewelste. Krekels tjirpen onophoudelijk. Vogels proberen elkaar te overtreffen met de meest uiteenlopende lokroepen. Af en toe hoor je het langdurig gekrijs van een aap.
Enige coniferen van Ecuador
Het Podocarpus park beslaat 145.000 hectare. In 1982 zette de Ecuadoriaanse overheid het gebied af en maakte het een nationaal park, vooral om het voortbestaan van de podocarpus zeker te stellen. Podocarpusbomen zijn de enige coniferen die van nature in Ecuador groeien.
Op kaplaarzen ploeg je door een beekje. Het is het best begaanbare pad in de wijde omgeving. De dichtbegroeide oevers maken dat je niet verder kunt kijken dan enkele meters. Soms zie je iets wegschieten tussen de struiken. Gekleurde vogels verschuilen zich in het dichte bladerdak boven je.
Vogels, vlinders en jaguars
In het park vliegen ruim 500 geregisterde vogelsoorten rond. Experts tellen daar naar schatting zo'n 300 nog niet ontdekte soorten bij op. Het gekwetter in het park lijkt hen gelijk te geven.
Zo´n 260 verschillende vlindersoorten fladderen er stilletjes tussendoor. Het park beschermt verder veertig verschillende zoogdieren. Onder meer de jaguar en de brilbeer.
De groene massa om je heen bestaat uit zo'n 4.000 plantensoorten. Een van de boomsoorten is de Cinchona. Hieruit maakte men het eerste middel tegen malaria.
Bomen van veertig meter hoog
De podocarpusbomen zijn uitzonderlijk. Sommige zijn maar liefst veertig meter hoog. Een groot deel van de bomen in het land is weggekapt. Hun hout is van hoge kwaliteit. In het nationale park staat het grootste deel van de overgebleven podocarpus bomen van Ecuador.
Niet iedereen werkt mee aan de bescherming van het park. Er lopen veel illegale stropers rond en vooral de grootschalige mijnbouw in het park overtreedt structureel de wet.
Andes gebergte
In de loop van de ochtend is de temperatuur al flink gestegen. Onder een waterval spoel je de hitte van je af. Het beschermde park omvat een behoorlijke watervoorraad. Meer dan honderd meren liggen verspreid in het Podocarpus park.
Vier grote rivieren stromen vanuit het park door het hele land. Een miljoen mensen zijn voor hun dagelijks onderhoud afhankelijk van het water.
Het park omvat een deel van het Andesgebergte. De hoogte variëert daardoor van 900 tot 3.600 meter. Je voelt de hitte minderen als je stijgt. Het dichte regenwoud lost daar langzaam op. Het enige groen dat je in de hoger gelegen gebieden ziet, is het gras van de hoogvlaktes.
Uitbreiding van het park
Vanaf een uitzichtpunt bekijk je de donkergroene plantenzee onder je. Je kunt de grenzen van het park niet zien.
Er bestaan plannen om nieuwe beschermde gebieden aan te leggen, zodat de diersoorten zich verder door het land kunnen verspreiden. De Ecuadoriaanse overheid legt hiervoor speciale doorgangen aan.
Die doorgangen zijn geënt op de verspreidingsgebieden van de brilbeer. Dit dier breidt zijn territorium graag uit en is de begrenzing van het park al op meerdere plekken overgestoken. Hij is een goed richtsnoer bij uitbreiding van het park.
Wat is er te doen in Podocarpus National Park?
- Beklim de Mandango. Vanaf het topje heb je een mooi uitzicht. In een halve dag loop je erheen. De bijnaam van deze berg is de slapende vrouw. De berg zou de mensen beschermen tegen aardbevingen en ander natuurgeweld.
- Drink veel water in Vilcabamba. De inwoners schijnen een van de oudste mensen ter wereld te worden, omdat het drinkwater rijk is aan mineralen.
- Zamora is een goed startpunt voor een wandeltocht door het Podocarpus National Park. Als het donker wordt, kampeer je bij de rangers.
- Bekijk de imposante Podocarpus. Deze Ecuadoriaanse conifeer kan in tegenstelling tot de coniferen in andere landen wel veertig meter hoog worden.
- Speur naar de bijzondere dieren in het park. Er leven vlinders en vogels met de meest bijzondere kleuren en vormen. Als je geluk hebt, zie je herten, tapirs, apen en misschien wat sporen van een brilbeer.
