Het weer in Nederland is wisselvallig, vaak te nat en te koud en in de zomer soms te heet. De wintermaanden daarentegen duren lang en zijn grijs. Maar als de zon zich in april weer laat zien maakt zich een collectieve euforie van ons koude kikkerlandje meester en stromen de terrasjes binnen de kortste keren vol.
Hier in Ecuador is het ook winter, maar niet echt. Ecuador ligt, zoals de naam al aangeeft, op de evenaar en het land kent geen seizoenen zoals Europa. Aan de kust, waar ik woon, is het altijd warm en heet. Het (Andes) berggebied kent, afhankelijk van de hoogte, het gehele jaar min of meer lente-achtige temperaturen. In plaats van winter, lente, zomer en herfst heeft Ecuador een nat en een droog seizoen.
De winter, oftewel het regenseizoen, begint hier meestal omstreeks de kerst . Ook dit jaar keken de weergoden op de kalender. Op tweede kerstdag kwam het aarzelend op gang met motregen en regenbuitjes. Maar sinds januari regent het bijna elke dag. Gelukkig zelden langer dan een uur. Daarna schijnt de zon weer extra fel en kan de temperatuur hier aan de kust wel tot 38 graden Celsius oplopen. Deze winter blijkt “een strenge winter”. In januari viel in één week ongeveer een kwart van de jaarlijkse neerslag in België of Nederland!
Als iedereen dacht dat de winter al weer op zijn retour was, omstreeks medio maart gingen de hemelsluizen pas echt open. Op het platteland werden complete dorpen dagenlang van van de buitenwereld afgesneden door buiten hun oevers tredende rivieren en gingen (rijst)oogsten verloren door de overstromingen.
In de stad is er in deze periode van het jaar altijd wel overlast van ondergelopen kelders en (verouderde) riolen die de hevige regenval niet kunnen verwerken en voor ondergelopen straten zorgen. Toch zijn niet de regen en de hoge temperaturen in de “winter” aan de kust de grootste ergernis maar de luchtvochtigheid. Zelfs als het een dag niet regent blijft die heel hoog. En die van vochtigheid verzadigde atmosfeer in huis heeft vervelende gevolgen. Het wasgoed droogt niet goed, de theedoek waarmee je ‘s ochtends een paar ontbijtbordjes droogde is ‘s avonds nog vochtig.
De boeken in het rek verliezen hun typische, boekenlucht maar ruiken muf en bij het doorbladeren plakken van enkele zelfs de bladzijden aan elkaar. Of je airconditioning aan hebt of ventilatoren, de ramen open of dicht houdt, het lijkt allemaal weinig uit te halen. Wij maakten er een gewoonte van om wekelijks de kleding uit de kasten te halen en af te borstelen om vocht- en schimmel te verwijderen. In de schoenenkast zagen we vorige week een paar schoenen over het hoofd. Het leek of die jaren in een kelder hadden gelegen...
Eén positieve kanttekening bij alle winterellende. De natuur is in deze periode van het jaar het mooist, in alle tinten groen. Om de warmte en de vochtigheid te vergeten is er niets beters dan naar buiten te gaan. Maar ook in de stad, in de parken en aan de promenade langs de rivier staan de bomen, struiken en planten in bloei en niets ruikt zo heerlijk als de lucht van verse aarde na een fikse regenbui.
Over Luc
In een vorig leven was ik lange tijd in België en Nederland werkzaam als klinisch maatschappelijk werker en coach en Ecuador werd geleidelijk een favoriete reis- en vakantiebestemming.
Aangetrokken door een andere cultuur, het gehele jaar door warme klimaat, de fascinerende gevarieerdheid van landschappen en bevolkingsgroepen en de vriendelijkheid en gastvrijheid van de bevolking, besloot ik in 2012 de stap te zetten en met mijn gezin naar (Guayaquil) Ecuador te emigreren.
Ik werk hier parttime als leraar Engels/Frans en freelance vertaler. In mijn columns en op mijn blog schrijf ik over mijn ervaringen, over thema ‘s met betrekking tot het leven en wonen in Ecuador en geïnspireerd door het leven in Ecuador meer specifiek over persoonlijke groei.
