Guayaquil mag met zijn 2,3 miljoen inwoners dan wel de grootste stad van Ecuador zijn, Ecuador-reizigers laten deze dynamische havenstad toch veelal links liggen. Als zij Guayaquil al aandoen, is dit meestal als tussenstop op weg naar de Galapagos-eilanden (alle vluchten daarheen gaan via Guayaquil). De stad heeft niet de toeristische attracties zoals het unieke koloniale centrum van Quito.
Historische gebouwen hebben jammer genoeg de vele piratenaanvallen en grote branden niet overleefd. Toch zijn er redenen te over om Guayaquil te bezoeken en ook deze uitbundige, tropische stad, omringd door water en natuur te leren kennen.
Het centrum van Guayaquil heeft ook schilderachtige plekken en het “Seminario Park” in het centrum van de stad is één van de favoriete haltes op mijn wandelingen in de stad. Dit park, pal tegenover de kathedraal, is ongetwijfeld één van de meest exotische ter wereld. En het is ook één van de merkwaardigste stadsparken die ik ken.
De “Plaza de Mayo” in Buenos Aires wordt overschaduwd door honderden duiven, maar het “Seminario Park” is vooral bekend vanwege de honderden leguanen die hier hun thuis hebben gevonden. Deze grijs-groen geschubde reptielen kunnen tot wel anderhalve meter lang worden. Ze zien er met hun voorhistorische uiterlijk uit als miniatuur-draken, maar zijn in feite vreedzame dieren. Leguanen komen voor in het gehele kustgebied van Ecuador, waar ze zich meestal schuilhouden in hoge bomen. Baby-leguanen eten nog wel eens insecten maar als zij opgroeien worden zij overtuigde veganisten.
In het Seminario Park zitten de leguanen in de bomen, lopen ze over de paden en klimmen ze op de banken. Niemand weet precies wanneer zij in dit park gekomen zijn. De nabijheid van de rivier of de hoge amandelbomen in het park zijn wellicht een verklaring, maar ook het feit dat niemand de leguanen hier lastig valt. Er zijn ook eekhoorns, duiven en schildpadden in het Seminario park maar de leguanen staan qua populariteit met stip op nummer één.
Kinderen zijn compleet gefascineerd als zij de dieren waarnemen. Ook voor volwassenen zijn de leguanen dé attractie in dit unieke stukje natuur midden in de stad. Parkbezoekers gaan ervoor op de hurken om een close-up foto te maken of eenvoudigweg om hun spectaculaire verschijning van dichtbij te bekijken.
Normaal gesproken zijn leguanen eerder schuw, maar in dit park zijn zij zo gewend aan het contact met mensen dat zij zelfs lijken te poseren voor een foto: zij richten het hoofd lichtjes op en blijven - alsof zij dit uit beleefdheid doen - even roerloos zitten.
Niet alleen toeristen en dagjesmensen besteden in het park tijd aan de leguanen maar ook de plaatselijke bevolking is merkbaar op hen gesteld en geeft hen slablaadjes of amandelnoten te eten.
Even ontspannen in dit park maakt deel uit van mijn (bijna) dagelijkse gewoonten. Dit geldt voor vele inwoners van de stad: kantoorbedienden en verkoopsters uit de nabijgelegen kantoren en winkels komen hier tijdens hun middagpauze of na het werk graag even op een bankje zitten om hun broodje te eten of wat te kletsen met hun collega’s. Ook voor verliefde stelletjes is dit park een geliefde ontmoetingsplek.
Daarnaast is dit parkje ook het werkterrein van “ambulante” verkopers en komen werklozen hier ook om werkaanbiedingen uit te wisselen en eventueel bij de één of andere bezoeker een klusje te scoren.
Een pauze in dit parkje betekent voor mij telkens weer een welkom moment van rust. Even afstand nemen van het tumult, de drukte en de stress van het stadsleven. De mobiele telefoon even op ''stil alarm zetten “ en tijd maken om te kijken, te luisteren of een praatje te maken met de mensen om me heen. Het leven zien door de ogen van de vermoeide schoenenpoetser, de kinderoppas of het oude omaatje die de hete middag traag aan zich voorbij laat gaan...
De nabijheid van de kathedraal en de rivierboulevard verraden dat dit een historische plek voor Guayaquil is. Inderdaad was hier ten tijde van de Spaanse overheersing de “Plaza de Armas”, die tweeëneenhalve eeuw later werd herdoopt in “Plaza de la Estrella”, een ontmoetingsplaats van de plaatselijke bevolking en toneel van vieringen en herdenking na de onafhankelijkheid. In 1889 kreeg het park de inrichting die het tot op de dag van vandaag heeft toen Manuel Seminario, een zakenman en inwoner van Guayaquil, hiervoor een aanzienlijke geldsom aan het stadsbestuur doneerde. Het park draagt als eerbetoon aan de milde schenker sindsdien zijn naam.
In Guayaquil kent echter bijna niemand dit park als “Seminario” park zoals het officieel heet, maar iedereen noemt het “El parque de Las Iguanas” oftewel het “Leguanenpark”. En ik ga ervan uit dat dit altijd wel zo zal blijven.
Over Luc
In een vorig leven was ik lange tijd in België en Nederland werkzaam als klinisch maatschappelijk werker en coach en Ecuador werd geleidelijk een favoriete reis- en vakantiebestemming.
Aangetrokken door een andere cultuur, het gehele jaar door warme klimaat, de fascinerende gevarieerdheid van landschappen en bevolkingsgroepen en de vriendelijkheid en gastvrijheid van de bevolking, besloot ik in 2012 de stap te zetten en met mijn gezin naar (Guayaquil) Ecuador te emigreren.
Ik werk hier parttime als leraar Engels/Frans en freelance vertaler. In mijn columns en op mijn blog schrijf ik over mijn ervaringen, over thema ‘s met betrekking tot het leven en wonen in Ecuador en geïnspireerd door het leven in Ecuador meer specifiek over persoonlijke groei.
