Laat ik er niet omheen draaien: ik hou van Cuenca en aangezien hier vrienden van ons wonen ben ik er in de afgelopen jaren vaak geweest en maakte telkens met veel plezier van de gelegenheid gebruik om de stad beter te leren kennen.
Cuenca, de derde grootste stad van Ecuador, met circa 500.000 inwoners, op 2500 meter hoogte gelegen in het Andesgebergte en omringd met idyllische landschappen, met een ontelbaar aantal kerken en historische gebouwen (Unesco Werelderfgoed sinds 1999) is dé plek voor de Ecuador-reiziger op zoek naar cultuur, natuurschoon en fotogenieke plekjes.
In de meeste reisgidsen zal je uitgebreide beschrijvingen vinden over de vele bezienswaardigheden van de stad. Maar ofschoon ik misschien niet helemaal objectief ben zou ik aan deze beschrijvingen willen toevoegen dat Cuenca de charmantste stad van Ecuador is, waar de meer dan vierhonderd jaar oude Spaans-koloniale cultuur, tradities, oude ambachten en gastronomie wellicht het best bewaard zijn.
Zo gauw je, van welke richting ook, de stad binnenkomt, valt de homogeniteit op van de Spaans-koloniale architectuur van de vele monumenten en herenhuizen. Een verademing voor iemand die -zoals ik- in Guayaquil woont en gewend is aan de afzichtelijke sloppenwijken waar je langs rijdt voor je de stad in komt.
Een taxichauffeur met wie ik onlangs, onderweg van het busstation naar het centrum van Cuenca een praatje maakte, wees mij er op: ‘In Cuenca zijn geen marginale wijken, wel vind je hier nog echte volksbuurten met bewoners die er al sinds generaties wonen en zowel de huizen van de rijken als de minderbedeelden zijn in dezelfde typisch Cuenca-stijl gebouwd.’ Hoe ziet die stijl eruit? Wel, ik zou de karakteristieken als volgt beschrijven: natuurstenen, lemen of witgeschilderde bakstenen gevels met Spaanse en Franse versieringen, balkons en rode pannendaken.
Cuenca is een stad die zich er bij uitstek toe leent om wandelend te verkennen. Laat daarom gauw je spulletjes in je hotel en maak een wandeling door het historisch centrum, te beginnen in het Parque Calderón. Onveiligheid is hier in tegenstelling tot andere steden in Ecuador geen probleem en dat merk je meteen. Je loopt hier op je gemak en alsof je in een dorp bent in plaats van in een middelgrote stad zullen voorbijgangers je zelfs vriendelijk groeten.
Het Calderón-park met zijn eeuwenoude bomen, genoemd naar de held die amper zeventien jaar oud in de Onafhankelijkheidsoorlog sneuvelde en wiens standbeeld in het park (met de vlag tussen zijn tanden?) een prominente plaats inneemt is dé ontmoetingsplaats, zowel van de lokale bevolking als de toeristen en de ideale plek om de sfeer van de stad te proeven.
De imposante kerk tegenover het park is de Nieuwe Kathedraal waarvan de bouw in 1880 werd begonnen en pas in 1975 werd voltooid. ‘Ik wil een kerk die zo groot is als het geloof van onze bevolking,’ aldus luidde de opdracht van de toenmalige bisschop aan de architect. En inderdaad is deze kathedraal die plaats biedt aan 10.000 personen de grootste van het continent en met zijn rijkelijk van marmer voorziene interieur en prachtige glas in loodramen ook één van mooiste kerken.
Wat de Champs Elysées voor Parijs zijn, Fifth Avenue voor New York, de Kalverstraat voor Amsterdam is, op bescheidener schaal, de Calle Larga voor Cuenca. Deze lange straat die begint bij het Calderón-park, met vele mooie herenhuizen en gebouwen is een opeenvolging van alle mogelijke soorten winkels, restaurants en andere gebouwen en is als het ware het uitstalraam van Cuenca. Via de zijstraten kom je bij pleintjes, overdekte markten en de rivier van waaruit je van een uniek gezicht op historisch stadscentrum kunt genieten.
Ik raad je echter aan om verder zuidwaarts te lopen. Dan kom je bij de drukke Avenida Huayana Cápac. Hier vind je één van de oudste wijken van de stad, namelijk El Barrio de Las Herrerías (ofwel de ‘Smidsenbuurt’), welke vóór de industrialisatie de grens vormde met het omliggende platteland en waarvan de oorsprong dateert van vóór de komst van de Spanjaarden.
Boeren kwamen hier om de hoeven van hun trekpaarden te laten beslaan voor zij met hun koopwaar naar de markt gingen. Er waren ooit meer dan vijftig smidsen in de wijk gevestigd, maar tegenwoordig is het een pittoreske buurt met ouderwetse, witgeschilderde lemen huizen. Er zijn nu nog slechts een vijftal ijzersmeden te vinden welke vooral gietijzeren kunstvoorwerpen zoals kruizen, straatlantaarns, sierhekken en andere decoratieve producten voor in en om het huis verkopen.
De wijk is de laatste jaren echter bekend geworden omwille van de traditionele koffiehuizen waar lokale gastronomische specialiteiten op basis van maïs, zoals tamáles, humítas en quimbolítos in grote pannen worden bereid en met grote mokken sterke zwarte koffie of chocolademelk aan de bezoekers worden geserveerd.
Wandelen in Cuenca en vooral rondkuieren in deze wijk biedt een unieke blik op de identiteit van een stad in het Andesgebergte waar het respect voor het verleden voelbaar is en is een (wat mij betreft steeds terugkerend) hoogtepunt van een verblijf in Ecuador waar ik je met deze impressies graag deelgenoot van wil maken.
Over Luc
In een vorig leven was ik lange tijd in België en Nederland werkzaam als klinisch maatschappelijk werker en coach en Ecuador werd geleidelijk een favoriete reis- en vakantiebestemming.
Aangetrokken door een andere cultuur, het gehele jaar door warme klimaat, de fascinerende gevarieerdheid van landschappen en bevolkingsgroepen en de vriendelijkheid en gastvrijheid van de bevolking, besloot ik in 2012 de stap te zetten en met mijn gezin naar (Guayaquil) Ecuador te emigreren.
Ik werk hier parttime als leraar Engels/Frans en freelance vertaler. In mijn columns en op mijn blog schrijf ik over mijn ervaringen, over thema ‘s met betrekking tot het leven en wonen in Ecuador en geïnspireerd door het leven in Ecuador meer specifiek over persoonlijke groei.
