In tegenstelling tot de meeste Zuid- en Centraal Amerikaanse landen hoef je als je op reis gaat naar Ecuador geen “exotisch” geld te wisselen. In 2000 nam Ecuador de U.S. Dollar aan als nationale munt en besloot de nationale munt, de sucre, niet langer te gebruiken. De voornaamste reden hiervoor was de gigantische inflatie. In Europa houden we rekening met een inflatie van twee procent en vinden dit vrij hoog. In Ecuador daarentegen waren er altijd wel perioden van fors stijgende inflatie. De overheid gaf, net zoals de Ecuadoriaanse gezinnen, regelmatig te veel geld uit en ging daarvoor steeds meer schulden aan. In 1999 was de inflatie in Ecuador opgelopen tot een record van honderd procent. Prijzen gingen jaarlijks over de kop!
Voor de locals is een dergelijke inflatie een behoorlijk probleem, want het betekent dat je met je loon niet meer uitkomt om de kosten van levensonderhoud te dekken. Voor toeristen is het kat in het bakje. Zo herinner ik mij dat ik in 1999 voor een driegangenmaaltijd met vier personen in een goed restaurant in Guayaquil (omgerekend) 25 dollar betaalde! Hiervoor zou ik nu in hetzelfde restaurant minimaal 150 dollar betalen, wat overigens nog steeds niet overdreven duur is. Eén van de redenen waarom de prijsstijgingen regelmatig uit de hand liepen was het falend beleid van de Ecuadoriaanse Centrale Bank. Deze had (zoals wel meer Centrale Banken doen) de gewoonte om de geldpersen te lang en te vaak overuren te laten draaien. Er was dus regelmatig te veel geld in omloop om dezelfde hoeveel goederen te kopen. Dus gingen de prijzen omhoog. Zo werkt inflatie.
Ook de aardolieprijzen (Ecuadors belangrijkste exportproduct) waren in de jaren negentig fors gedaald. Omliggende landen als Brazilië en Mexico waren in een economische crisis beland. Daarbij was Ecuador politiek meer dan ooit verdeeld. En toen ook enkele banken failliet gingen door verkeerde en zelfs frauduleuze investeringen, zag de toenmalige president Mahuad geen andere oplossing meer dan het gehele monetaire systeem om te zetten naar de U.S. dollar.
De politieke carrière van Mahuad kwam hiermee aan zijn eind, want na een volksopstand moest hij naar Verenigde Staten vluchten (waar hij nu hoogleraar monetair beleid is aan Harvard University), maar zijn opvolgers hebben de dollarisering tot op heden voortgezet.
Het aannemen van de dollar als nationale munt is een zegen geweest voor Ecuador. De inflatie is laag en stabiel gebleven (op dit moment zelfs minder dan één procent) sinds de omschakeling. En als je het het in Ecuador aan iemand vraagt : behalve enkele socialistische economen wil niemand de sucre terug.
Het nadeel van de dollarisering is dat de economie en de liquiditeit c.q. de geldhoeveelheid afhankelijk zijn van de export. Ecuador kan geen dollars bijdrukken, maar nieuwe dollars komen alleen het land binnen door meer te exporteren in ruil voor dollars. Aardolie, bananen, garnalen maar ook andere kwaliteitsproducten, zoals in de afgelopen jaren steeds meer variëteiten van tropisch fruit en chocolade. Ook het ontwikkelen van het toerisme, dat in veel gevallen nog in de kinderschoenen staat, draagt bij aan het realiseren van een handelsoverschot. Door meer dollars het land in te krijgen dan er dollars uitgaan groeit de geldreserve en kan de economie expanderen.
Na jaren van falend restrictief beleid (onder andere het heffen van hoge invoerrechten) is het toewerken naar een open economie voor Ecuador de grootste uitdaging. De huidige regering lijkt zich daar ook stilletjes aan bewust van te worden. Men verstevigt de banden met internationale organisaties zoals het IMF en wil nu met behulp van een export-stimulerend beleid actief naar nieuwe afzetmarkten voor Ecuadoriaanse producten zoeken. Dit lijkt ook mij de enige weg naar meer economische groei en op termijn naar meer welvaart en welzijn voor de bevolking.
Over Luc
In een vorig leven was ik lange tijd in België en Nederland werkzaam als klinisch maatschappelijk werker en coach en Ecuador werd geleidelijk een favoriete reis- en vakantiebestemming.
Aangetrokken door een andere cultuur, het gehele jaar door warme klimaat, de fascinerende gevarieerdheid van landschappen en bevolkingsgroepen en de vriendelijkheid en gastvrijheid van de bevolking, besloot ik in 2012 de stap te zetten en met mijn gezin naar (Guayaquil) Ecuador te emigreren.
Ik werk hier parttime als leraar Engels/Frans en freelance vertaler. In mijn columns en op mijn blog schrijf ik over mijn ervaringen, over thema ‘s met betrekking tot het leven en wonen in Ecuador en geïnspireerd door het leven in Ecuador meer specifiek over persoonlijke groei.
