In het zuiden van Brazilië rijdt een trein van Curitiba naar Paranaguá. De trein voert langs enorme bergen en klein dorpjes. Je rijdt door aardedonkere tunnels en gammele bruggen en stopt vlakbij de kust.
Je zit in de trein van de stad Curitiba naar het kustplaatsje Paranaguá in Brazilië. Als je je arm uitstrekt kun je haast de toppen van de bomen aanraken. De vallei strekt zich uit en in de verte zie je de brug waar je een half uur geleden nog over heen reed.
Af en toe hult het groene uitzicht zich in dikke witte wolken. Het doet denken aan een vliegtuig, behalve dat je hier je raampje open kunt draaien en letterlijk met je hoofd in de wolken bent. Als je dat nog niet was, want deze 110 kilometer lange treinreis is een bijzondere ervaring.
Aardedonkere tunnels
De trein voert je langs, over en door groene bergen. Je rammelt over bruggen en rijdt door aardedonkere tunnels. Panoramische uitzichten worden afgewisseld door stenen muren die rakelings langs het raampje trekken.
In drie tot vier uur brengt de trein je op een rustig tempo van de grote stad naar de zee. Een Engelstalige gids die de treinreis begeleidt, deelt snacks uit.
Curitiba
Het vertrekpunt is Curitiba, de hoofdstad van de provincie Paraná in het zuiden van Brazilië. Curitiba is een moderne stad met groene parken en een paar prettig wijde boulevards. Je kunt er nog zonder gevaar voor eigen leven de straat oversteken.
Tussen de enkele historische gebouwen beweegt zich een jong publiek. Curitiba is namelijk een universiteitsstad. Het zorgt voor een levendige sfeer en een goede muziekscène.
Route
Vanaf de 900 meter hoogte waarop Curitiba zich bevindt, daalt de trein de steile helling af naar de tropische laaglanden bij de kust. De bergruggen en valleien zijn bedekt met regenwoud waartussen watervallen naar beneden stromen.
In de kleine dorpjes die je passeert rennen jonge kinderen zwaaiend met de gekleurde treinstellen mee. Hier en daar haalt de trein een fiets in waar vier passagiers zich met gemak op voortbewegen.
De route werd aangelegd als verbinding tussen de zuidelijke provincies en de zeehaven Paranaguá. Na jaren hard werk was de rails in 1880 af. De helft van de negenduizend arbeiders overleefden het ambitieuze project niet.
Paranaguá of Morretes
Na een paar uur komt het blauw van de Atlantische Oceaan in zicht. De lucht wordt heter en drukkender, in de winter regenachtig.
Op zondagen rijdt de trein door tot Paranaguá, op andere dagen eindigt de reis in het iets daarvoor gelegen Morretes. Het is een historisch stadje dat zich heeft gevestigd rond de rivier Nhundiaquara. Charmante winkeltjes kijken uit op het water en langs de keienstraatjes staan eeuwenoude gebouwen.
Allerzwaarste kater
In Morretes kun je overal terecht voor het traditionele gerecht Barreado. Volgens de inwoners van Paraná het medicijn tegen zelfs de allerzwaarste kater. Het kruidige stoofgerecht is zo stevig dat het in zijn kleien pot blijft hangen als je die ondersteboven houdt. Met wat witte rijst en een bananenlikeur erbij is het een ware lekkernij.
Op zondag eindigt de trein in Paranaguá, het oudste stadje van Paraná dat werd gesticht in 1648. De geschiedenis is meteen zichtbaar als je het imposante historische station binnen rolt. Aan zee staan de oude gekleurde gevels bijna in het water.
