De weg van La Paz naar Coroico was de gevaarlijkste weg ter wereld, en juist daardoor een populaire toeristische attractie: 'Death Road'. Zeventig kilometer lang. Een kleine 300 verkeersdoden per jaar.
Je hebt na een paar kilometer al kramp in je handen van het remmen. De weg onder de wielen van je mountainbike loopt zo steil naar beneden dat je geen moment kunt verslappen. Eventjes de handrem loslaten, en je bent verloren. Je zou te veel aan snelheid winnen.
Kruizen
Modder en steentjes schieten onder je banden door. Een vangrail is er niet. Naast de smalle weg gapen afgronden van wel duizend meter diep, loodrecht naar beneden.
Je zult niet de eerste zijn; de berm van de weg is bezaaid met herdenkingskruizen voor degenen die het verloren van de zwaartekracht.
Zwaarste ongeluk ooit
In 1995 riep de Inter-American Development Bank de Yungas Road, zoals Death Road officieel heet, uit tot de gevaarlijkste weg ter wereld.
Twaalf jaar eerder had zich op de weg al het zwaarste verkeersongeluk uit de Boliviaanse historie voorgedaan. Een bus tuimelde van de rand een ravijn in. Ruim honderd mensen kwamen om.
Steil en onverhard
De weg is zo gevaarlijk, omdat hij in de eerste plaats ongekend steil omlaag loopt. Vanuit La Paz klim je eerst nog naar 4.633 meter, maar daarna stort de weg zich de diepte in, om nog geen zeventig kilometer verder 3.000 meter lager uit te komen.
Dat is bovendien niet het enige. De weg is ook grotendeels onverhard. En de mist die over de weg hangt, beperkt het zicht.
Glibberig en smal
Om nog maar te zwijgen over de tropische regens die regelmatig neerkletteren op het wegdek. Death Road voert je rechtstreeks vanuit het hooggebergte de tropen van de Amazone in. Niet alleen het landschap, maar ook het klimaat verandert zienderogen tijdens de afdaling.
En of dit allemaal nog niet genoeg is: de weg is ook nog eens smal! Op veel plaatsen is zij nauwelijks drie meter breed. In Nederland zou het, ook zonder diepe afgronden, zonder twijfel een eenrichtingsweg zijn.
In Bolivia dachten ze daar anders over. Tot 2006 passeerden vrachtwagens en bussen elkaar vrolijk op dit uit de kluiten gewassen fietspad. Hun buitenste wielen half op de weg, half in het luchtledige. Een minieme stuurfout betekent het einde.
Downhill mountainbiken
In 2006 werd een tweede, iets veiliger weg geopend tussen La Paz en Coroico. De drukte op de Death Road is daardoor afgenomen. Dat wil zeggen: de drukte van gemotoriseerd verkeer.
Het aantal durfhalzen op de fiets neemt juist snel toe. Het is de dodelijkheid die de mountainbikers trekt. Tientallen touroperators bieden er downhill mountainbiketochten aan. Overal in Bolivia adverteren zij op dezelfde manier: Most deadly road in the World…come and cycle it!
Wat is er te doen op Death Road?
- Fiets op een mountainbike over de dodelijkste weg ter wereld. Als bewijs voor het trotseren van je leven krijg je het beroemde T-shirt met 'I survived Death Road'.
- Kijk even langs de kruisjes naar beneden vanaf de weg. Er hangt soms een dikke laag mist in de valleien, waardoor je de bodem van het dal niet meer ziet.
- De bus van La Paz naar Rurrenabaque is een attractie op zich: hij wordt helemaal volgepakt. Koelkasten, post, ganzen in de zak: alles moet en zal mee. De bus rijdt vlak langs de rand van de afgrond en aan de andere kant raakt het dak bijna de rotsen.
- Speel met verveelde kinderen in de bus. Ouders slapen of hebben andere dingen aan hun hoofd, maar de Boliviaanse kinderen zijn altijd in voor iets leuks. Taal blijkt helemaal geen barrière.
- Halverwege de reis van la Paz naar Rurrenabaque stopt de bus voor een pauze. Iedereen gaat naar buiten en verdwijnt in een restaurantje. Eet hier voor weinig geld een volledige maaltijd met de lokale bevolking.
